brzmienie

brzmienie
brzmienie I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm, {{/stl_8}}{{stl_7}}od cz. brzmieć. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}brzmienie II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. brzmienieeń muz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'zespół akustycznych cech dźwięku, obejmujących jego wysokość, głośność i barwę, umożliwiających odróżnianie wydających te dźwięki instrumentów (również strun głosowych człowieka), charakteryzujący się różną liczbą, rodzajem{{/stl_7}}{{stl_7}} i natężeniem tonów składowych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Brzmienie skrzypiec, organów, gitary. Czyste, jasne, przyciemnione brzmienie głosu. Brzmienie renesansowe, barokowe. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • brzmienie — n I 1. rzecz. od brzmieć Brzmienie melodii walca. 2. muz. «całokształt odbieranego wrażenia dźwiękowego; dźwięczność, rozległość, donośność dźwięku (głosu); potocznie barwa dźwięku» Brzmienie fortepianu, skrzypiec. Piękne brzmienie głosu… …   Słownik języka polskiego

  • głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny …   Słownik języka polskiego

  • barwa — ż IV, CMs. barwawie; lm D. barw 1. «właściwość ciała zależna od stopnia pochłaniania, rozpraszania lub przepuszczania promieni świetlnych; kolor» Ciemne, jasne, żywe, ostre, spokojne barwy. Barwa chabra, maku. Barwa nieba, śniegu, węgla.… …   Słownik języka polskiego

  • Bayer Full — is one of the most popular disco polo bands from Poland. It was founded in 1984 by Sławomir Świerzyński.Discography* Blondyneczka 1992 * Wakacyjna dziewczyna 1993 * Kolorowe oczy 1994 * Krajobrazy 1994 * Idą święta 1994 * Wszyscy Polacy 1995 *… …   Wikipedia

  • litera — 1. pot. euf. Cztery litery a) «pośladki»: Nie tak dawno bokser publicznie kopnął promotora w cztery litery, dając mu tym samym do zrozumienia, co o nim myśli. GWr 10/02/1999. b) «o człowieku niezaradnym; niedorajda, ciamajda» 2. Litera prawa… …   Słownik frazeologiczny

  • brzmieniowy — przym. od brzmienie (zwykle w zn. 2) Jakość, struktura brzmieniowa. Efekty, tło brzmieniowe. Możliwości brzmieniowe instrumentu, zespołu orkiestrowego. Strona brzmieniowa wiersza …   Słownik języka polskiego

  • dwudźwięk — m III, D. u, N. dwudźwiękkiem; lm M. i muz. «jednoczesne brzmienie dwóch dźwięków muzycznych» …   Słownik języka polskiego

  • dźwięczny — dźwięcznyniejszy «mający donośne brzmienie, dźwięczący, brzmiący czysto, silnie, przyjemnie dla ucha» Dźwięczny głos, śmiech, śpiew. ∆ jęz. Głoski dźwięczne «głoski, przy których artykulacji wiązadła głosowe przybierając pozycję zwartą, wprawiane …   Słownik języka polskiego

  • dźwięk — m III, D. u, N. dźwiękkiem; lm M. i 1. «wszelkie wrażenie słuchowe będące reakcją na bodziec zewnętrzny; brzmienie czegokolwiek; głos, szmer, hałas, zgrzyt, stuk» Dźwięki mazurka, walca. Dźwięk dzwonka, fletu, cymbałów. Maszerować przy dźwiękach… …   Słownik języka polskiego

  • eufonia — ż I, DCMs. eufonianii, blm 1. jęz. «unikanie połączeń fonetycznych odczuwanych jako trudne, przez rozwijanie i wstawianie w nie nowych dźwięków ułatwiających wymowę, występujące np. w wymowie regionalnej; w zn. ogólnym: harmonijne, przyjemne… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”